Hamowanie dynamiczne polega na wytworzeniu momentu dynamicznego przy zasilaniu uzwojenia stojana prądem stałym. Powstaje wtedy pole magnetyczne stałe, które w wirującym wirniku indukuje napięcie. Jeżeli obwód uzwojenia wirnika jest zwarty lub w jakikolwiek sposób zamknięty, to płynący w nim prąd wytwarza moment, który zgodnie z regułą Lenza działa w kierunku przeciwnym do kierunku wirowania układu. Wartość tego momentu można regulować przez zmianę prądu w obwodzie stojana lub przez zmianę oporności w obwodzie wirnika. Wartość mo-mentu hamującego zależy także od prędkości obrotowej, przy czym w stanie postoju wirnika jest od równy zero. Maszyna zachowuje się przy takim hamowaniu jak ma-szyna synchroniczna, której częstotliwość w uzwojeniu wirnika zależy od prędkości obrotowej.
Uzwojenie stojana można zasilać w różny sposób prądem stałym, należy przy tym tak łączyć poszczególne fazy, aby pola przez nie wytworzone dodawały się.
Różne sposoby zasilania uzwojenia przy hamowaniu prądem stałym .
Przy niewłaściwym połączeniu, pole wypadkowe może okazać się mniejsze niż pole wytworzone przez jedną fazę. Ponieważ o wartości prądu stałego decyduje oporność czynna uzwojenia, dlatego w celu wytworzenia prądu znamionowego w uzwojeniu stojana, należy go zasilić napięciem stałym o wartości kilku procent napięcia znamionowego danej maszyny asynchronicznej.
Energia hamowania zamienia się w ciepło w maszynie a w przypadku maszy-ny pierścieniowej z włączonym opornikiem regulacyjnym, także w ciepło w tym oporniku. Moc wydawaną z obwodu wirnika trudno wykorzystać do zasilania innych odbiorów, jak grzejniki. Mimo to ten sposób hamowania uznać należy za korzystniejszy pod względem ekonomicznym niż sposób hamowania prądem sieci, ponieważ moc elektryczna pobierana przez obwód stojana przy hamowaniu dynamicznym stanowi zaledwie kilka procent tej mocy, jaka pobierana jest przez stojan przy hamowaniu prądem sieci.
